τουρουρουμ τουμ

τουρουρουμ τουμ-τουρουρουμ τουμ- τουρουτουμ τουμ-τουρουρουρουμ.

και..περιφεροταν στα δωμάτια  σιγοτραγουδώντας..[tην μουσική της ταινειας requiem for a dream ]

και περπατούσε.χορεβε.σκόνταφτε...ξανά κ ξανά..τουρουρουμ τουμ..

τα χηλεια της κόκκινα να ανοιγοκλίνουν ίσα-ίσα για να ακουστεί το του ρου ρουμ τουμ..

γύρω γύρω..

μεθυσμένη.ερωτευμένη..

κόκκινες καρδούλες παντού..

κι αυτή η μουσική που όλο δυναμώνε.

κι όμως.η μοχθηρή γιαγιά της είχε αλλά σχέδια για απόψε.

είχε λίγα δευτερόλεπτα πρώτου επιστρέψει τραγουδώντας αυτό

το απαίσιο τραγούδι.

άφησε λοιπών το μαχαίρι στο πάτωμα.. κ λίγο πιο πέρα μια μπανάνα...

.το κορίτσι με τα κόκκινα χηλεια που ανοιγόκλειναν, πλησίαζε

του ρου ρου ρουμ.

η μπανανόφλουδα..το μαχαίρι..ερωτευμένη και χαρούμενη..

//

η Ε, και ο Γ.

ψηλή μελαχρινή ψάχνει ψηλό μελαχρινό,

ψηλός μελαχρινός ψάχνει ψηλή μελαχρινή

πλάκα κάνω..χαχ

μη γελιέσαι!:p

η Ε*..

για να πάει κάπου,έστριβε πάντα δεξιά.

ο Γ*..

για να πάει κάπου,έστριβε πάντα αριστερά.

εκείνη ζούσε την καθημερινότητα της

τίποτα ιδιαίτερο

χμμ..σαν να τον περίμενε

σαν να ήξερε ότι θα ερ9ει..

εκείνος ασχολούταν με την μουσική.

όμως δν είχε βρει ούτε εκεί

το νόημα που έψαχνε..

κι όμως!!πως τα φέρνει η τύχη καμοια φορά:)

ένα ανοιξιάτικο απόγευμα.<3

βρέθηκαν στο ίδιο πάρκο.

κάτω από τον ίδιο ουρανό..

κοιτάχτηκαν,χαμογέλασαν,μίλησαν..

χωρεψαν στον ρυθμό της ίδιας μουσικής

γέλασαν με τα ίδια αστεία..

και πέρασαν τόσο ωραία-

και ένιωθαν σαν να γνωρίζονται από πάντα

ήταν σίγουροι για αυτό..και οι δύο

τόσο χαρούμενοι σαν 5χρονά παιδάκια  

που τους έχουν χαρίσει

όλα τα ζαχαρωτά του κόσμου..

ξαφνυκα άρχισε να ψιχαλίζει.πως τα φέρνει η τύχη καμοια φορά:/

έγραψε το τηλέφωνο της σε ένα χαρτάκι και

αποχερετιστηκαν βιαστικά..

όμως η άρχισε να βρέχει τόσο δυνατά..

σαν κάποιος να το έκανε επίτηδες..

εκείνος γύρισε σπίτι του μούσκεμα..

και συνηδιτοποιησε ότι η "βροχή"

είχε αλιώσει τα 4 τελευταία ψηφία

από το χαρτάκι που του είχε δώσει εκείνη..

εκείνος προσπαθούσε με τυχαίους αριθμούς για μέρες-- εβδομάδες.. μήνες..χρόνια..

εκείνη δεν έβγαινε από το σπίτι της..και περίμενε πάνω από το τηλέφωνο μήπως την έπερνε κάποια στιγμή..

πήγαιναν συχνά σε εκείνο το πάρκο.μήπως και ξανασυναντήσουν

αυτό που έδινε νόημα στην ζωή τους..όμως λίγο πιο πριν ο ένας λίγο πιο μετά ο άλλος..δεν συναντήθηκαν ποτέ..

εκείνος δεν σταμάτησε στιγμή να την σκέφτεται.

κι εκείνη ούτε δευτερόλεπτο..

εκείνος συνέχισε να στρίβει πάντα αριστερά

εκείνη συνέχισε να στρίβει πάντα δεξιά

ψευδ'αίσθηση'

ανα[πωληση]

-ακόμα ένα.

-δεν κάνει.

-μόνο ένα.

σου το ορκίζομαι.για τελευταία φορά.

γιατί; γιατί; γιατί όχι;

-μη σου λέω.

δεν είναι σωστό.

-κ ποιος το ορίζει?

εσύ?

σαγαπάω.